Woonhuis Kooi Makkum

Woonhuis Kooi voegt zich in de horizontaliteit van het omringende Friese boerenland. Hoewel het ligt aan de rand van een klein bedrijventerrein − de botenloods van de opdrachtgevers ligt ernaast − heb je daar in de woning vrijwel geen notie van.

Aanvankelijk vroegen de opdrachtgevers om een huis met verdiepingen. Bij het zien van de ruime kavel en de uitgestrektheid van het landschap besloten architect Hans Achterbosch en Bart Zantman anders. Zij stelden een langgerekte lage woning voor die zich vastberaden ontvouwt naar de omgeving. Het idee achter het ontwerp is gebaseerd op de tegengestelde karakteristieken van de locatie: openheid naar het landschap en geslotenheid naar het bedrijventerrein en ten opzichte van de overheersende windrichting. Deze polariteiten zijn verder doorgezet: van open-gesloten naar dag-nacht, hoog-laag, binnen-buiten, hard-zacht, natuurlijk-kunstmatig en eenheid-fragmentatie. Door heldere keuzes voor wat betreft het programma, de vorm en de toepassing en verwerking van de materialen is geen versnipperd maar een coherent beeld ontstaan.

Gefaseerd woonprogramma
De woning loopt mee met de niveauverschillen in het landschap en met het woonprogramma, van nacht- naar dagfunctie. Het komt daardoor in fases uit het landschap omhoog. Als scharnierpunt fungeert de ingesneden entreezone. Rechts hiervan ligt het laagstgelegen en meest introverte bouwdeel. Dit is bekleed met leisteen en heeft aan de zuidwestzijde bescheiden vensters, waarachter zich de slaapkamers en de badkamer bevinden. Ter hoogte van de entree knikt het dak en begint het daggedeelte, de hoge en ruime woonkamer/keuken. Het vloerniveau gaat mee en ligt hier een trede hoger.

Beschutte binnenplaats
Maakt de zuidwestzijde een ingetogen indruk, de noordoostzijde is open en nadrukkelijk verbonden met het landschap. Ook de gevelbekleding is anders: geen leisteen meer, maar tropisch hardhout en stuc. Grote vensters zuigen hier het omliggende gebied naar binnen. Dit komt tot een hoogtepunt in de gevels rond de binnenplaats, die hoofdzakelijk bestaan uit glas. De knik in de plattegrond genereert aan deze zijde, ondanks de transparantie, een sterk gevoel van beschutting: de slaapvleugel fungeert als een arm die de bewoners privacy geeft en huis en tuin beschermt tegen de meest straffe zuidwestenwind. Bovendien is hierdoor ín het huis vrijwel overal zicht op de routing, die voor een groot deel langs de transparante gevels loopt.

Panoramavensters
Om de relatie tussen binnen en buiten extra te benadrukken is zowel in de woonkamer als in de ouderslaapkamer een panoramavenster aangebracht. Op ooghoogte vanaf de bank of vanuit bed, lijkt het alsof je kijkt naar een landschapsstuk in plaats van gewoon naar buiten. Bovendien zijn het leisteen en de vensterstroken plaatselijk naar binnen toe doorgezet en is in het interieur leisteen voor alle doorgangsroutes gebruikt. Ook de plafondverlichting loopt plaatselijk door in het overstek buiten.

Opvallend voor zowel het in- als het exterieur is de aandacht voor de afwerking. Materiaalovergangen zijn zo vlak mogelijk en met grote precisie uitgevoerd. Hoekafwerkingen zijn detailloos. Soms liggen vensters sterk terug, zodat juist aan de binnenzijde gladde gevels ontstaan en de buitengevel spannender wordt. Door het materiaalgebruik valt de woning vrijwel weg in het landschap, op de kozijnen na. Deze verlevendigen het beeld.

Gerelateerd

• Architectonisch gebruik van Western Red Cedar
• Bruggebouwen A10 verbinden stadsdelen
• Opleidingsinstituut Zorg en Welzijn Amsterdam
• Kleurrijk kamperen
• Body House Rotterdam
• Klassieke metselwerkdetails voor Klaverblad Verzekeringen