Projectgegevens
| Projectarchitect | Erna van Sambeek |
|---|
| Medewerkers | René van Veen, Agnes Mandeville, Stani Michiels, Steven Brunsmann |
|---|
| Opdrachtgever | Haag Wonen / Kristal BV Zuid, Den Haag |
|---|
| Hoofdaannemer | Ballast Nedam West, Capelle aan den IJssel |
|---|
| Adviseur constructie | Adviesburo van Eck, Rijkswijk |
|---|
| Adviseur installaties | Wolf + Dikken adviseurs, Wateringen |
|---|
| Landschapontwerp | Van Sambeek & Van Veen Architekten / Bosch Slabbers tuin en landschapsarchitecten, Den Haag |
|---|
| Start bouw | 2004 |
|---|
| Oplevering | 2007 |
|---|
| Differentiatie | 94 Herenhuizen, 60 Parkwoningen, 134 Hofwoningen |
|---|
| Bouwkosten | € 35.000.000 |
|---|
| Leveranciers: | |
|---|
| prefab gevelelementen | Oosthoek Kemper, Tilburg |
|---|
| aluminium onderdelen | Geerdink Geveltechniek te Apeldoorn |
|---|
| baksteen type passion, fusion en argenti | Wienerberger Bricks BV, Zaltbommel |
|---|
| Tekst | Peter Visser |
|---|
| Foto’s | Luuk Kramer |
|---|
De opgave waarvoor iedere architect zich gesteld ziet bij vervangende nieuwbouw in naoorlogse wijken is hoe om te gaan met de stedenbouwkundige structuur van de wijk. De bestaande open verkaveling met portiekflats behouden is niet altijd een optie, dus moet er gezocht worden naar een verkaveling en woningtype dat aansluit bij de bestaande structuren. In het Erasmuspark leverde dat een open verkaveling met 291 eengezinswoningen in een hedendaagse vorm op.
Op het terrein van het Erasmuspark in de wederopbouwwijk Vrederust, stonden 600 portiekflatwoningen van vier lagen hoog met een, voor naoorlogse wijken typerende, stempelverkaveling. Het stedenbouwkundige plan voor de wijk is ontworpen door Dudok en uitgewerkt door Van den Broek..
Eind jaren ’90 organiseerde de gemeente al een aantal workshops voor dit gebied, dat als pilot moest dienen voor nieuwe verkavelingsstructuren. Met name de open verkaveling wenste men daarbij in stand te houden. De resultaten van de workshops waren uiteindelijk niet bevredigend voor alle betrokkenen en zo werden, op voordracht van stadsstedenbouwer Maarten Schmitt, Van Sambeek & Van Veen erbij gehaald. Uiteindelijk werd een samenhangende oplossing gevonden, stedenbouwkundig én architectonisch.
In het uiteindelijke plan, waaraan vele studies voorafgingen, is de verhouding tussen bebouwd en onbebouwd gebied gelijk gebleven. Ook de bouwhoogte, het percentage van de gevel dat open is en het totale vloeroppervlak is gelijk gebleven, alleen de woningen zijn aanzienlijk groter waardoor de dichtheid aanzienlijk verlaagd is, van 90 naar nog geen 60 woningen per hectare.
Erna van Sambeek heeft de essentie van de naoorlogse stedenbouw overgenomen, gebouwen in een onbegrensde ruimte zonder hiërarchie. De bebouwing is orthogonaal geordend, net zoals dat oorspronkelijk het geval was.
Het tuinstadconcept kreeg vorm door het gebied autovrij te maken, met halfverdiepte garages onder de randbebouwing, refererend aan de halfverdiepte bergingen van veel bestaande portiekflats in de wijk. Uitgaande van een grid van 30×30 meter zijn in het middengebied de woningen gegroepeerd rond hoven. Bestaande monumentale bomen evenals de assen en zichtlijnen die het gebied doorsnijden beïnvloeden dat grid en bepaalden zo het eindresultaat.
In tegenstelling tot de oorspronkelijke portiekwoningen zijn er series huizen van vier verdiepingen gekomen, zijn de voordeuren nu duidelijk geaccentueerd en verticale dilataties aangebracht. De neutraliteit op stedenbouwkundig niveau is terug te vinden in de gevels van de woningen, die geen duidelijke voor- of achterkant hebben.
De maatvoering van de ramen lag min of meer vast. Zo’n 37 procent van de gevels is open, maar omdat gevelmaten (verdiepingshoogten en beukmaten) wisselen zijn de raamverhoudingen variabel en de gevelindelingen verschillend. Dit zorgt voor een speelse levendigheid, die de wijk zeker ten goede komt. Erasmuspark is zo een geslaagde transformatie van de structuur en architectuur van Den Haag Zuidwest naar deze eeuw.
Gerelateerd
Tags:
premium