Voor de laatste fase van de nieuwbouwwijk Roomburg, het deelgebied Landschap vlak tegen de A4, was als referentie de kubistische architectuur van Oud, Wils en Van Loghem uit de jaren ’20 en ’30 meegegeven. Het project met een lengte van 400 meter is verdeeld in drie blokken.
De vijf verschillende woningtypen met terrassen op verschillende hoogten en verspringende gevelvlakken zorgen voor een levendig gevelbeeld. In de plint is het reliëf nog bescheiden, naar boven toe wordt het steeds gevarieerder. De tweede verdieping is eigenlijk een halve verdieping, die soms in de lengterichting, soms in de breedte is geplaatst.
Plint en bovenbouw zijn uitgevoerd in verschillende soorten baksteen, gescheiden door een strook kozijnen en prefab betonnen penanten. De naar boven toe terugtredende gevels zorgen voor extra ruimte en licht op de noordelijk georiënteerde straat.
Omdat de toegestane bouwhoogte tien meter was hebben de woonkamers aan de tuinzijde en de kamers op de verdieping aan de straatkant een hoogte van 3,4 meter gekregen, waardoor op de verdieping een split-level situatie is ontstaan. Dit leverde een ruimtelijk trappenhuis op, waarbij het daglicht tot in het midden van de woning door kan dringen.
Grote verdiepingshoogtes is een thema dat in meer projecten en studies van Snitker/Borst/Architecten/ voor komt. De ruimtelijke beleving van hoge kamers geeft de woningen een enorme toegevoegde waarde. De woningen zijn aangesloten op de stadsverwarming en in de hoge kamers is standaard vloerverwarming toegepast. Voor de andere kamers was dit optioneel. De epc van de woningen is 0,6.
Voor de architecten was dit project in zoverre bijzonder dat ze vanuit een vrije context konden ontwerpen in tegenstelling tot hun meeste andere projecten die in bestaande situaties moeten worden ingepast. Een nieuwe uitdaging dus met een geslaagd resultaat.