Maximale herkenbaarheid door expressieve vorm

Max van Aerschot, Haarlem

De kantoorpaviljoens De Artisjok en De Distel tegenover NS-station Haarlem-Spaarnwoude zijn ontworpen op basis van de metafoor van wilde bloemen die, tegen alle verdrukking in, opbloeien in een door zandopspuiting, bouwactiviteit en verkeershectiek geteisterd voormalig polderlandschap.

De bloem-metafoor grijpt terug op de geschiedenis van het polderlandschap (genius loci). Opzet en vormgeving parafraseren het biologische principe dat planten naar het licht toe groeien (tropisme). De eigenzinnige, expressieve vormgeving van de drie paviljoens staat garant voor maximale zichtbaarheid en herkenbaarheid.

Het langwerpige groene bouwvolume van De Artisjok heeft omhoogkrullende gevelschermen die elkaar als groene kroonbladeren opwaarts overlappen. Bij toenemende verkeersintensiteit rond het gebouw, kunnen in de toekomst op deze gevelschermen glaspanelen worden bevestigd, bij wijze van geluidwering.

De inwendige stalen kolommen van de draagconstructie lopen als stengels naar boven toe schuin weg. De dakverdieping opent zich naar het (noorder-)licht door middel van een sheddak.

Door het als een grote kom onder het gebouw uitgegraven parkeersouterrain staat De Artisjok met zijn wortels direct in de polderklei onder de opgespoten zandlaag. Daarbij draagt dit open souterrain bij aan de architectonische expressie van een bouwwerk dat op plantaardige wijze de zwaartekracht trotseert.

Het naastgelegen paviljoen De Distel heeft een lilakleurige schubvormige gevel. Het souterrain van dit aanmerkelijk minder lichtvoetige paviljoen maakt gewoon deel uit van het bouwvolume.

Aan de oostzijde van De Artisjok verrees een derde paviljoen met de naam De Papaver. In verband met de minieme kavel krijgt dit paviljoen de vorm van een papaverbol op een stengel.

Gerelateerd

• Villa Reimersbeek
• Kerkgebouw De Rank Nieuwegein
• Architect onmisbaar
• Fietsenstalling Den Haag
• Houten villa Wittenberg Onnen
• De Lage Limiet Rotterdam