Gedreven, talentvolle en ambitieuze ontwerpers zijn het. Dertigers die een eigen weg kiezen, experimenteren en nieuwe samenwerkingen aangaan. Deel 21 van een serie: Isaac Monté die gefascineerd is door ongewone materialen. Dat levert interessante, samen met de natuur ontworpen, producten op waarmee hij uitspraken doet over sociale en ecologische vraagstukken.
Isaac Monté
In zijn Rotterdamse studio in een voormalige school, staan grote pannen met paarsig schuimende substanties te pruttelen op kookplaten. In deze studio is Isaac Monté (1988) chef kok en wetenschapper tegelijk en is de werkplek tevens een laboratorium waar hij met recepten en formules experimenteert. Momenteel is dat met kristallen.
Crystal
‘Ik ben gefascineerd door ongewone materialen, en probeer mij die eigen te maken, zoals ik me nu verwonder over het natuurlijke proces van kristallisatie.’ Kristallen vormen zich onder extreme omstandigheden, dit bootst hij na in zijn studio. Monté beïnvloedt het proces en de kleur door verschillende mineralen en oxides toe te voegen. Het materiaal hecht aan alles wat ruw is, dus schuurt hij piepschuim op en gebruikt dat als mal waar zijn unieke vazen omheen groeien. Met een coating van rubber aan de binnenzijde is een Crystal-vaas na zo’n drie weken klaar. Hoe komt hij op zulke niet voor de hand liggende materialen als kristal, peuken en vlees? ‘Crystal is een moderne interpretatie van de klassieke kristallen vazen en glazen die mijn Belgische oma heeft. Bijna kitscherige glazen maar heel mooi geslepen bij de firma Val St Lambert. Dat vormde de inspiratie.’ De ontwerper wil het materiaal kristal op een grotere schaal gaan toepassen, in een restaurant, bar, winkel of hotel. De opmaat hiertoe is zijn bijdrage aan de expositie Big Art in de voormalige Diamantbeurs in Amsterdam waar hij een pilaar laat begroeien met kristallen (november 2016).
Traagheid in de natuur
De vazen en lampen die hij laat zien tijdens de Dutch Design Week zijn een vervolg op zijn eerdere uitgebreide onderzoek naar de ontwikkeling van stalactieten en stalagmieten waarbij hij water en mineralen liet druppelen op een onderstel van koper. Hij toonde de afzetting van een maand tot twaalf maanden, elk onder een eigen stolp. Samen representeren ze een jaar. ‘Het project Matter of Time is een metafoor voor tijd, het gaat over mijn fascinatie voor de traagheid in de natuur, terwijl tijd voor ons een schaars luxesymbool is’, zegt Monté, die hiermee meer waardering wil oogsten voor de tijd die in de natuur altijd hetzelfde is gebleven.
Ecologische vraagstukken
Zijn objecten gaan over meer, ze zijn vaak een reactie op sociale en ecologische vraagtukken. Zo maakte hij voor zijn afstuderen aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam vogelhuisjes met van de straat opgeraapte sigarettenfilters. Filter Factory leverde hem de prijs voor de meest getalenteerde eindexamenstudent van 2013 op. Hij maakte roadkill bontmaskers van aangereden dieren getiteld Les Sauvages en The Meat Project bestaat uit lampen en vazen van vlees uit supermarkten dat vanwege de uiterste verkoopdatum, weg wordt gegooid. ‘Het is echter maar liefst zeven dagen langer te consumeren; afval is dus helemaal geen afval’, zegt Monté. Dat mensen hem een designactivist of een profeet noemen, vindt hij geen goede benamingen. ‘Ik gebruik design als een medium om bewust te maken en hopelijk ons gedrag te veranderen.’
Art of deception
Een mooi voorbeeld zijn de design-organen voor The Art of Deception. Wetenschappelijk onderzoek werd gekoppeld aan een prijs: de Bio Art & Design Award, die Monté won. Hij werd gekoppeld aan Toby Kiers, professor Evolutionaire Biologie van de Vrije Universiteit Amsterdam. Zo kon Isaac Monté zes maanden onderzoek doen naar de toekomst van orgaantransplantatie. Door een laboratoriumtechniek, decellularisatie genoemd, wordt alle celinhoud weggespoeld. Wat overblijft, is een extracellulaire matrix, het ‘skelet’ van het orgaan. Zo transformeer je het bloederige orgaan in een transparant witte ‘ghost organ’. De techniek van het schoonspoelen van organen gebruikte de ontwerper vervolgens voor zijn vleesproject. Als wetenschapper en designer ontwerpt Monté samen met de natuur, in die zin dat de natuur zelf materiaal maakt en iets langzaam ontstaat. Monté manipuleert door in het natuurlijk proces in te breken; hij probeert het te versnellen en te beheersen. Daarbij blijft een deel niet te beïnvloeden: het eindresultaat blijft een verrassing. Elk object is uniek in grootte, vorm, textuur en kleur.
Kunstacademie
Monté volgde interieurarchitectuur aan de kunstacademie LUCA in Gent en een jaar aan de kunstacademie in Oslo. Omdat hij liever op kleinere schaal zelf in een werkplaats wilde ontwerpen en prototypes maken, paste productdesign aan de Willem de Kooning Academie beter. Hij geeft er inmiddels zelf les.
Tekst: Viveka van de Vliet i.s.m. Stichting Zetel
Fotografie: Monica Monté en Jacqueline Knudsen
Dit artikel is gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 6 van 2016
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
Gerelateerd
Tags:
design,
natuur