Milaan 2017, subtiel, slim en wonderschoon

Inspiratie

Milaan 2017, subtiel, slim en wonderschoon

Door: Jeroen Junte | 29-06-2017

Wat in de jaren 50 begon als meubelbeurs, groeide uit tot een Milanees designfestival inclusief studentenfeestjes van de Design Academy Eindhoven en yogalessen in een loods afgehuurd door Ikea. Ook de aanwezigheid van de mondiale architectuurelite – OMA, Nouvel, Hadid, UNStudio en Oxman – is een aspect van de brancheverruiming. Zo breed is het aanbod dat er soms tegenstrijdige trends zijn te ontwaren: natuurlijke materialen in aardse tinten versus glanzend kleurrijk kunststof en compact versus XXL. Als er al één trend dominant is in Milaan, dan is het frivoliteit met hier en daar een schalkse knipoog.

Een smartwatch meet de huidtemperatuur, de hartslag, de transpiratie en de bloeddruk.  Deze biometrische data worden vervolgens  geanalyseerd en doorgestuurd naar een antistress  capsule. Met behulp van rustgevende  muziek en lichteffecten wordt daar een  kalmerende, dan wel oppeppende stimulans  afgegeven, afhankelijk van de fysieke staat  van de gebruiker. Reset heet deze interactieve ruimte die architectenbureau UNStudio  presenteert op de Salone del Mobile, de  jaarlijkse meubelbeurs in Milaan. ‘Reset staat voor responsive emotional transformation’, zegt Ben van Berkel, hoofdarchitect van UNStudio,  dat in dit experimentele project samenwerkte  met Scape, een Amsterdamse studio voor  social design. In de Intimacy capsule liggen gebruikers op zachte kussens; ze worden  ‘gemasseerd’ door lichtgevende wanden en  plafond en een kabbelende soundscape. In  de Sound capsule zijn drumpads verwerkt; de wanden kleuren mee in het ritme en intensiteit  van de stokaanslagen. ‘Niet iedereen ontspant  op dezelfde manier. We presenteren twee  prototypes van in totaal zes modules die we  hebben ontwikkeld’, aldus Van Berkel.  Alarmerende cijfers dat wereldwijd door  stressgerelateerde factoren meer dan een  miljoen werknemers verzuimen, zijn aanleiding  voor Reset. In meer dan de helft van alle werksituaties is sowieso sprake van stress. In Europa wordt de economische schade door stress geschat op 617 miljoen euro, terwijl stress in de VS een van de grootste onkostenposten is voor bedrijven. ‘Daarom mikken we met Reset op de werkomgeving’, zegt Van Berkel. ‘Ons bureau is erg actief daarin, zo begint dit jaar de bouw van het nieuwe hoofdkantoor van Booking.com naast Centraal Station in Amsterdam. We zouden graag met Reset experimenteren in deze gebouwen.’

Micro-woning Breathe

Al even experimenteel is het prototype van een micro-woning van de Nederlandse architect Florian Idenburg, die in New York het bureau So-il runt. Onder de noemer Breathe is in een doodlopende steeg van een expositieterrein in Milaan een mini-appartement gebouwd van hightech gaasdoek om een stalen constructie. Deze modulaire architectuur is niet alleen flexibel en demontabel, de ademende gevel zuivert bovendien de buitenlucht. Op het dak zit een tuin die voedsel produceert en regenwater zuivert voor gebruik. ‘Deze micro-woning speelt in op de toenemende urbanisatie, waarbij steeds meer mensen tijdelijk op een plek wonen’, zegt Idenburg. ‘Het draagt bij aan meer duurzame leefomgeving en intensiveert tegelijkertijd het contact van de stadsbewoner met zijn omgeving. Deze bewustwording draagt weer bij aan een nog duurzamere leefstijl.’

Spijkerbroeken

Ben van Berkel en Florian Idenburg zijn niet de enige architecten in Milaan; zo bouwt OMA de beursstand van de Amerikaanse meubelfabrikant Knoll en presenteert Jean Nouvel meubels bij Molteni C. De resultaten zijn overigens wisselend. Zo slaat het gerenommeerde Amerikaanse bureau Diller Scofidio + Renfro de plank mis met een installatie van spijkerbroeken, die als een zwerm vogels zijn gespannen in een stalen constructie op de binnenplaats van een weelderig palazzo. Mislukt is ook het paviljoen van Zaha Hadid Architects voor Samsung; de blob-vormige wanden en informatiepalen lijken een inspiratieloze parodie op de experimentele vormtaal waarmee Hadid in de vorige eeuw de architectuurwereld opschudde. Zelfs Neri Oxman – de vrouwelijke pionier in grootschalige 3D-geprinte objecten, door sommigen ‘de Hadid van de 21ste eeuw’ genoemd – stelt teleur met een serie glazen obelisken voor automerk Lexus. Aan de budgetten van deze multinationals kan het niet hebben gelegen dat deze toparchitecten onder hun kunnen presteren. Het creëren van een meeslepende en instagrammable installatie voor een trendy designbeurs is blijkbaar een vak apart.

Bouwpuin

De aanwezigheid van deze mondiale architectuurelite is slechts één aspect van de brancheverruiming in Milaan. Wat in de jaren vijftig begon als een klassieke meubelbeurs (de Salone del Mobile) is onder de noemer Milan Design Week uitgegroeid tot een designcircus dat zich over de hele stad heeft verspreid. Te zien zijn futuristische stoelen van OLED screens van elektronicagigant LG maar ook de kritische expositie Capitalism is over met meubels van bouwpuin. Een design festival is misschien nog wel de beste omschrijving, inclusief studentenfeestjes van de Design Academy Eindhoven en yogalessen in een loods afgehuurd door Ikea. Toch zijn de meer dan tienduizend nieuwe producten en prototypes nog steeds de grote publiekstrekker. Opvallend daarbij is dat dit jaar de echte innovatie ontbreekt, zoals 3D-printen, virtual reality en interactieve woonconcepten. Zo breed is het aanbod dat er soms tegenstrijdige trends zijn te ontwaren. Zo hebben veel fabrikanten een voorkeur voor natuurlijke materialen in aardse tinten; met name Scandinavische merken als Offecct en Artek presenteren rustige meubels van blank hout, donker leer en mosgroene stoffen. Tegelijkertijd is hoogwaardig kunststof dat glanst en glimt weer helemaal terug. Een van de grootste beursstands was dit jaar van het Italiaanse merk Arper, dat succes boekt met gelikte kantoormeubelen in vrolijk geel, blauw en paars. En terwijl So-il het compacte wonen propageert, worden de zitbanken alleen maar groter en groter. Bij Vitra draait alles dit jaar om de even uitgestrekte als gestroomlijnde Grand Sofa van de oude rot Antonio Citterio.

Schalkse knipoog

Als er al één trend dominant is in Milaan, dan is dat licht en luchtig. Als recept tegen de boze buitenwereld lijkt het alsof de individuele binnenruimte – het interieur – juist frivool mag zijn, met hier en daar zelfs een schalkse knipoog. Zelfs het statige Cassina presenteert een speelse bank. De hoekige sofa Soft Props van de meestal zo strenge Konstantin Grcic heeft armleuningen waarvan de vorm is geïnspireerd op de dikke trapleuningen van de Milanese metro – het werkt wonderwel! Maar de grote uitblinker is – hoe kan het ook anders – Maarten Baas. Voor Lensvelt heeft de ontregelende ontwerper een stoeltje bedacht dat leverbaar is met acht verschillende,  grillige rugleuningen. Deze 101 Chair wordt gepresenteerd in bouwvallige kelder onder  een treinspoor in een kring van roeptoeters van  ijzer, koper of messing. Deze stoere installatie  met de ironische titel May I have your attention, please is een plaagstootje naar de concurrentie en hun poenerige showrooms. De organisatie  van de Milan Design Week kan het lef van Baas  en Lensvelt wel waarderen en onderscheidt  het als de meest originele presentatie. Voor  Moooi bedacht Baas overigens een soortgelijk  meubelconcept. Zijn sofa Something like this is opgebouwd uit losse zitelementen die verschillen in breedte en hoogte. De  consument kan zijn zo zijn eigen bank  ontwerpen die daardoor ook nog eens (bijna)  op maat leverbaar is.

Scholten & Baijings

Dat ook de werkomgeving licht en luchtig mag  zijn, dat bewijst de zitcollectie Chromatography die Scholten & Baijings heeft ontwikkeld voor de Amerikaanse meubelproducent Herman  Miller, een van de grootste ter wereld. Het  Amsterdamse duo schaart zich met deze  prestigieuze opdracht in het rijtje met illustere  ontwerpers als Ray & Charles Eames en George  Nelson. De ranke meubels hebben een subtiel houten frame en zijn bekleed met dikke stoffen van de eveneens Amerikaanse fabrikant Maharam; ook het geometrische patroon en kleurpalet van deze stoffen is ontwikkeld door Scholten & Baijings. Iets avontuurlijker is de nieuwe collectie van interieurarchitect Odette Ex voor de Nederlandse tapijtproducent Desso; de verweerde kleuren zijn geïnspireerd op de klassieke schilderkunst. Nog robuuster is de Jeans Collection, een vaal-blauw tapijt dat is geïnspireerd op spijkerstof.

Toverlampen

Het meest indruk in Milaan maken ontwerpen die deze lichtzinnigheid paren aan materiële verfijning en delicate constructies. De Franse ontwerpbroers Ronan & Erwan Bouroullec die voor Mattiazzi een leunstoel reduceren tot één klare lijn. Of de One Inch Chair van Jasper Morrison voor producent Emeco, een sympathiek stapelstoeltje dat niets meer is dan dat volvette buisframe waarin een zitting en rugleuning zijn geklemd. Het talent om in de gaten te houden is Sabine Marcelis. De jonge Rotterdamse ontwerper werkte afgelopen jaar al samen met OMA bij inrichting van winkels in Berlijn en Parijs. Met een collectie iconische lichtsculpturen van gekleurd resin en spiegelend glas laat ze zien dat ze ook een eigen én eigenzinnig handschrift heeft.  Nergens is de schoonheid zo overrompelend  als in lichtdesign. De wonderlampen van de  Britse topontwerper Tom Dixon ogen bedrieglijk  eenvoudig maar geven een betoverend  lichteffect door slimme materiaaltoepassingen.  Volumes van spiegelende kunststof worden  transparant als de lamp brandt of geven  een hallucinogeen moiré-effect. Maar de  ongekroonde koningen van Milaan zijn dit jaar  het Italiaans-Amsterdamse duo Formafantasma.  In een kunstgalerie tonen ze minimalistische  sculpturen waarbij alle aandacht uitgaat naar  het licht zelf. Een lichtbundel weerkaatst in  een bronzen schotel, zodat een gele vlam  over de muur valt. Een ledstrip hangt voor  een vergrootglas, zodat het licht opbreekt in  golvende kringen. Dit uitgangpunt heeft het duo  voor de Italiaanse producent Flos vereenvoudigd  tot industriële producten. Bij de Wirering klemt een leren stroomsnoer een lichtgevende ring  als een riem tegen de muur. Als het licht brandt  vormt zich een geometrisch schaduwspel. Het  is subtiel, slim en wonderschoon – en daarmee  feitelijk ook een bondige samenvatting van deze  Salone del Mobile.

Tekst: Jeroen Junte
Dit artikel is gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 3/2017

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.

Gerelateerd

Tags: , , ,

    Schrijf een reactie

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.