Kleurexperimenten van ontwerpstudio Rive Roshan

Het zijn veelbelovende dertigers binnen de creatieve wereld. Gedreven, talentvol, eigenzinnig en ambitieus. Ze kiezen een eigen pad,  experimenteren en zoeken samenwerking. Deel 26 van een serie: Ruben de la Rive Box en Golnar Roshan, samen ontwerpstudio Rive Roshan. ‘We delen een grote liefde voor experimenten met materiaal en kleur.’

Ontwerpstudio Rive Roshan

Van een enorme oude meubelfabriek aan de Theems in Londen naar een compacte studio in de voormalige graansilo aan het Amsterdamse IJ. Het was vanwege de Brexit dat de Nederlandse Ruben de la Rive Box (Naarden 1981) en de Iraans-Australische Golnar Roshan (Sydney 1986) dit jaar hun internationale ontwerpstudio, gespecialiseerd in grafisch, interieur- en productdesign, verscheepten. De verhuizing markeert een verse start, een nieuw avontuur, al kan studio Rive Roshan in principe overal bestaan, menen ze: ‘We werken internationaal. Vanuit Londen werkten we voor het Hyatt hotel in Amsterdam, vanuit Amsterdam werken we voor Tom Dixon in Londen.’

Samenwerking met mensen over de hele wereld

Hun global practice is bij voorkeur een plek waar ideeën, nieuwsgierigheid, experiment en onderzoek alle vrijheid krijgen. De gepassioneerde ontwerpers kiezen hierbij vaak voor een samenwerking met mensen van over de hele wereld. Dat resulteert veelal in producten met een grote schoonheid waar ze, zoals ze zelf zeggen, een sterke emotionele band mee hebben. Die ontwerpen bevinden zich in het brede en diverse portfolio van Rive Roshan: van opdrachten voor ontwerpers als Marcel Wanders, Tord Boontje en Ron Arad, tot merken als Kvadrat, magazine Harper’s Bazaar, warenhuis Selfridges en hotels als Andaz en Hyatt Regency. Naast studio Rive Roshan heeft het ontwerpduo een designmerk Form&Seek, en zijn ze tevens oprichters en creative directors van grafisch ontwerpbureau Design&Practice, met opdrachten voor onder andere Wedgwood Home, Aram Gallery en Tom Dixon

Interferentie van kleuren

Hun bijzondere manier van experimenteren met materialen, printtechnieken en kleuronderzoeken resulteert in tactiele, poëtische en esthetische ontwerpen. Het zijn altijd functionele designs die niet per se decoratief zijn, maar ook weer niet minimalistisch, die niet puur ‘design’ of louter ‘kunst’ kunnen worden genoemd. Een mooi voorbeeld zijn de Trichroic Tapestries, een intrigerende textielinstallatie geëxposeerd in het trapportaal van Musée des Arts Décoratifs in Parijs, waarin Rive Roshan speelt met patronen en de interferentie van kleuren. Een ander voorbeeld is het project voor Multiplex, Tom Dixons pop-up warenhuis in Old Selfridges Hotel in Londen waarvoor het duo textiel blootstelden aan uv-licht met gebruik van fotosensitieve pigmenten en chemicaliën.

Prints van exotische bloemen

Recentelijk leverden ze composities van fantasierijke, exotische bloemen geprint op wandpanelen, spiegels en vloerkleden voor de openbare ruimtes van het Hyatt Regency Spinoza in Amsterdam. De prints zijn geïnspireerd op de nabijgelegen Hortus Botanicus; de ontwerpers putten uit diens collectie evenals uit die van de Rijksstudio’s en de Universiteit van Amsterdam. Ook verder zit Rive Roshan niet stil. Het hotelproject leidt nu al tot nieuwe leads in London, Singapore, Qatar en Washington DC (waar ze nog niets over kunnen zeggen). Ze worden gevraagd voor interieuropdrachten zoals een opmerkelijke kleurrijke eettafel voor het vrij sobere interieur van een Amsterdamse woning. Na het London Design Festival 2017, waar ze in het Nederlandse paviljoen onder andere hun (samen met Bilge Nur Saltik) opgerichte designmerk Form&Seek lanceerden, volgde de tweede editie van Big Art in de ‘Zonnewijser’ aan de Amsterdamse Herengracht. Hier presenteerden ze niet alleen een nieuwe variant van de Trichroic Tapestries, maar ook hun nieuwste sculpturale lichtelementen: Lite Light. ‘We zijn altijd al geïnteresseerd geweest in lichtgewicht verlichting,’ zeggen ze. ‘Met dit uitgangspunt en geïnspireerd door de constructie van vliegers, ontwikkelden we deze frêle lamp die speels zweeft in met name hoge ruimtes waaronder dit 18e eeuwse rijksmonument.’

Liefde voor esthetiek en materialen

Ondanks hun uiteenlopende achtergronden en referenties, voelen de ontwerpers nauwelijks verschillen. ‘We zijn sterk met elkaar verbonden, putten uit dezelfde inspiratiebronnen en spreken dezelfde creatieve taal. We delen een grote liefde voor esthetiek en materialen’, legt Roshan uit. Ze delen nog iets: ook hun vaders zijn ontwerper. Roshans vader is grafisch ontwerper in Australië, De la Rive Box’ vader is industrieel ontwerper Rogier de la Rive Box, die in 1984 samen met onder andere Wim Crouwel bestuurslid werd van Stichting industrieel Ontwerpen Nederland (iON). ‘Mijn jeugd kenmerkt zich door verhalen over hoe alles werkt; mijn vader legde tijdens de vakanties bijvoorbeeld uit wat middelpuntvliedende kracht is’, zegt hij. Die achtergrond heeft hij meegekregen. Er zijn uiteraard ook verschillen waarin de twee ontwerpers elkaar juist perfect aanvullen: De la Rive Box is meer de wetenschapper die denkt in creatieve systemen. Roshan is intuïtiever en heeft een grote fascinatie voor kleuren en weven. ‘Een nieuwsgierigheid die vast voortkomt uit mijn Iraanse achtergrond, al ben ik er nog nooit geweest’, zegt ze.

Grafisch behang

Ze ontmoetten elkaar in de studio van Marcel Wanders, waar De la Rive Box was aangenomen om een grafisch team te vormen. Hier was hij onder andere verantwoordelijk voor de art direction voor het Andaz Hotel waarvoor hij een enorm grafisch behang ontwierp dat de geschiedenis van Amsterdam vertelt. In Londen werkte hij twee jaar als grafisch design manager van industrieel ontwerper Tom Dixon, waar hij het redesign voor zijn rekening nam van Dixons brand identity, verpakkingen, en grafische uitingen voor tentoonstellingen en beurzen.

Stijlen

Roshan werkte eerst bij Studio Tord Boontje waar ze verpakkingen, producten en interieurs voor klanten als Perrier Jouet, Shiseido, en Swarovski ontwierp. De ervaringen met twee uitgesproken stijlen: het florale, meer decoratieve van Boontje en het masculiene, meer ingetogen ontwerp van Dixon, maakte het Ruben de la Rive Box en Golnar Roshan makkelijker om hun eigen richting te kiezen. Op de weg die ze insloegen begon in 2011 hun vruchtbare samenwerking.

Tekst: Viveka vande Vliet i.s.m Stichting Zetel

Dit artikel is gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 5 van 2017.

Gerelateerd

• ArchitectuurNL 5 2017 integrale editie
• Preview ArchitectuurNL 5 2017