Met haar project ‘Tweede Natuur’ wil landschapsarchitect Hannah Schubert niet alleen de natuur meer ruimte, maar ook gefaalde gebouwen een tweede kans geven. Dat biedt veel meer perspectief op schoonheid dan de ‘verdozing van Nederland’ waar de Volkskrant onlangs over schreef.
Gigantische rechthoekige gebouwen
Het artikel beschreef dat er in rap tempo gigantische rechthoekige gebouwen op industrieterreinen langs snelwegen verrijzen; de zogenoemd XXL-distributiecentra: zonder uitzondering staaltjes van ‘kraak noch smaak’- architectuur. Kennelijk zijn die dozen nodig nu steeds meer consumenten hun ongebreidelde koopjesdrift – vandaag besteld, liefst vanavond, maar dan toch uiterlijk morgen al in huis – online willen botvieren.
Wat dát betreft is er helaas niets nieuws onder de zon. Aan het begin van deze eeuw schoten aan de periferie van veel gemeentes in rap tempo smakeloze autoshowrooms uit de grond; met veel glas zodat je kon zien hoe fraai het blik er te glanzen stond. Vandaag de dag zijn het dus de eenvormige koopjespakhuizen die het aanzien van bedrijventerreinen verpesten. Als je ze ziet, begrijp je niet hoe zoveel lelijkheid gebouwd kon worden en wie er de bouwvergunning voor afgaf.
Zoektocht naar moderne ruïnes door landschapsarchitect Hannah Schubert
Lelijkheid is kennelijk van alle tijden, maar schoonheid gelukkig ook. En dan denk ik aan ontwerpen die zich logisch voegen naar de omgeving waarin ze staan en die ook alleen maar ín de omgeving passen waarin ze staan. Een goed voorbeeld op dat vlak is het verhaal ‘Zoektocht naar moderne ruïnes’ wat gaat over landschapsarchitect Hannah Schubert. Volgens deze buitengewoon talentvolle dame mist Nederland plekken waar de ordening is losgelaten. Alles is aangeharkt en elke centimeter heeft een bestemming, die ook nog eens vastgelegd is in regels en besluiten. Er is geen ruimte voor het onbestemde, voor de ruige natuur die ongebreideld zijn gang kan gaan. Woorden naar mijn hart!
Gefaalde gebouwen een tweede kans geven
Met haar project ‘Tweede Natuur’ wil Schubert niet alleen de natuur meer ruimte geven, maar ook gefaalde gebouwen een tweede kans geven. Prachtig idee, veel beter althans dan de boel maar rucktsichloos slopen. Daarnaast transformeert ze – soms nauwelijks gebruikte – openbare ruimte in avontuurlijke speellandschappen. Je zou bijna wensen weer kind te zijn. Wie wil er nou niet zijn fantasie uitleven in een níet aangeharkt Avonturenpark? Streek- of stadsgebonden interventies…., ik ben er gek op. Ze doen in elk geval veel meer voor mijn gevoel van welbevinden dan die volstrekt inwisselbare wangedrochten op bedrijventerreinen.
Peter de Winter
In de rubriek Platform in ArchitectuurNL nummer 3 van 2018 staat een uitgebreid artikel over Hannah Schubert geschreven door Jeroen Junte.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
Gerelateerd
Tags:
gebouwen,
landschapsarchitect,
natuur