De magie van het moment, fotograaf Martin Wengelaar

In het blad ArchitectuurNL staat de rubriek ‘Door de lens’. Dit is een platform waar een architectuurfotograaf ruimte krijgt om zijn werk te presenteren. In de meest recente editie werk van fotograaf Martin Wengelaar.

Wonderlijk en raadselachtig vind ik het, fotografie. Met de druk op een knopje wordt een ondeelbaar ogenblik, de werkelijkheid op dat moment, als het ware ‘ingevroren’. Bij het verwerken van de beelden kijk je naar iets dat er ooit was. Het is weer ongrijpbaar, voorbij. Waar ik naar zoek is een abstractie van de werkelijkheid. Een beeld dat klopt. Door een kijkrichting, de plek van een boom, een wolk, een mens, een vervreemdend element. Het moet kloppen in compositie en er moet dynamiek in zitten.

Soms ben ik misschien de enige die dat ziet, die compositie en dynamiek in de beelden die ik zie en vastleg. Maar in mijn werk ben ik zelf de maatstaf. Het gaat om de schoonheid die ik zie, mijn kijk. Fotografie is veel meer dan mijn vak. Het is mijn passie en mijn drive. Architectuurfotografie is voor mij meer dan het registreren van een bouwwerk. Door spanning en rust in een beeld te brengen wil ik meerwaarde creëren. De foto moet het bouwwerk sterker maken.

Toelichting bij de foto’s:

1. Het harde, contrastrijke licht van New York vind ik geweldig. Ik heb er het gevoel constant in een film te lopen, dat maakt deze stad zo bijzonder.

2. America’s Cup Building ‘Veles e Vents’ in de haven van Valencia, ontworpen door David Chipperfield architects. Ik hou van strakke lijnen en heb hier het standpunt zo gekozen dat het gebouw iets surrealistisch krijgt.

3 en 4. Bunkers en baders op het strand in Løkken in Jutland, Denemarken. Vervreemding, vervallen en bijzondere architectuur.

5. Palau de les Arts Reina Sofia, het operahuis en cultureel centrum van Valencia, ontworpen door Santiago Calatrava. Ik trof er toevallig mannen als bergbeklimmers op het dak aan, die het dakbeslag er stukje bij beetje afhaalden.

6. Militärhistorisches Museum der Bundeswehr in Dresden, uitbreiding ontworpen door Daniel Libeskind.
Dit gebouw stond al lang op mijn verlanglijstje. Toen ik onverwacht een aantal dagen vrij was ben ik er speciaal voor naar Dresden gereden. Ik heb simpelweg een tijd op een bankje zitten kijken. Wat dan tot me doordringt is de gedachte achter de architectuur van dit museum. De zilveren pijlpunt die dwars door het barokke gebouw heen snijdt, de pijl die wijst naar de stad Dresden waar het vernietigende bombardement plaatsvond. De pijlpunt die ook de ernst laat zien van het autoritaire militaire verleden van Duitsland. Ik vind het een van de mooiste gebouwen die ik ken met een geweldige en prachtig museum erin gehuisvest.

7. MAXXI Museo nazionale delle Arti del XXI secolo in Rome, architect Zaha Hadid. Door het gekozen perspectief krijgt de foto iets surrealistisch. Je vraagt je als kijker even af: waar kijk ik nu naar? Enerzijds is er het koude grijs en beton. Links onderin is er warm licht.

8. Het Operahuis in Oslo. Architect Tarald Lundevall. In het gebouw is op een prachtige manier gebruik gemaakt van marmer en eikenhout. Prachtige organische vormen. Het meisje dat staat te kijken geeft de foto iets menselijks. In het zelfde gebouw, bij een kopje koffie, vielen me deze roerstaafjes op. Ik zag de match in vorm en kleur. Mijn tijdloze momenten.

Tekst en fotografie Martin Wengelaar