Ingetogen uitgesproken design van Visser & Meijwaard

Het zijn veelbelovende dertigers binnen de creatieve wereld. Gedreven, talentvol, eigenzinnig en ambitieus. Ze kiezen een eigen pad, experimenteren en zoeken de samenwerking op. Deel 35 van een serie: Steven Visser (1985) en Vera Meijwaard (1988), hun ingetogen uitgesproken ontwerpen en de esthetiek van het ogenschijnlijk onbeduidende.

Waar anderen geen acht op slaan omdat het onbeduidend zou zijn, daar zoomen Visser & Meijwaard juist op in. Ze halen inspiratie uit iets ogenschijnlijk oninteressants, halen de onbedoelde esthetiek naar boven, vergroten dat uit en maken er iets bijzonders van. Neem een enorme Berlage-achtige kast gebaseerd op de belijning van een eenvoudig grijs plastic kratje; de architectonische, mat zwart geglazuurde vazen van keramiek die een esthetische XL-versie vormen van een plastic koppelstuk van een tuinslang; of de kast gebaseerd op een houten schutting. Hun altijd herkenbare ontwerpen kun je minimalistisch noemen vanwege de heldere vorm, maar zijn evengoed uitgesproken en onderscheidend en bieden een andere blik op alledaagse details.

Chique en extravagant

Ze leerden elkaar kennen in 2008 toen ze aan de hogeschool voor de kunsten ArtEZ in Arnhem productdesign studeerden. Steven Visser studeerde in 2012 af met een serie chique mannenaccessoires als een wandelstok, zakhorloge, bretels en schoenen onder de noemer A Gentlemans Thing. Vera Meijwaard met een collectie extravagante schoenen onder de naam Renaissance of The Abundance. Deze ambachtelijk gemaakte en zeer tijdrovende collecties waren verre van commercieel. ‘Commercieel was een vies woord op de academie’, vertelt Meijwaard vanuit hun nieuwe woning met studio in Arnhem. Dat kan wel zo zijn, maar als je dat niet bent, hoe ga je dan je geld verdienen?, vroegen ze zich terecht af. ‘Onze conclusie was: dit gaat ‘m niet worden.’ Omdat ze elkaar al wederzijds advies gaven, besloten ze samen een studio te beginnen en na te denken over hoe en wat dan wel. In 2013 startten ze Visser & Meijwaard met een collectie accessoires en tassen waaraan ze een aantal restricties opwierpen, zoals lage productie- en transportkosten en een marktconforme prijs. Visser en Meijwaard zien de esthetiek van iets ogenschijnlijks futiels, de schoonheid van een technisch detail. Meijwaard heeft veel gevoel voor kleuren en details en vertaalt dat in iets moois en esthetisch. Visser weet veel van de technische aspecten van hun ontwerpen. En beiden houden ze van het onderzoek naar de toepassing van telkens weer een nieuw materiaal. Hoe verschillend de materialen ook zijn, de totale collectie heeft onmiskenbaar het Visser & Meijwaard-handschrift.

Truecolors

‘Toen een fabrikant van industrieel zeildoek ons vroeg of we iets met hun restmateriaal wilden doen, zagen we dat als manier om een eerste collectie te maken: wij als ontwerper en zij met hun kapitaal, machines en materiaal’, zegt Meijwaard. Dat leidde tot de collectie Truecolors die begon met een krukje. Hiermee stonden ze in 2014 op de Dutch Design Week. Twee jaar lang werkten ze hard en serieus aan de uitbreiding en het op de markt zetten van deze collectie. Truecolors bestaat uit een verrassend en kleurrijk nieuw beeld: een serie banken, krukjes en kasten van uit Friesland afkomstig eikenhout gecombineerd met PVC doek in primaire kleuren en een rits waarmee bijvoorbeeld de kast open en dicht kan worden geritst.
Alles wat op hun pad kwam aan beurzen pakten ze aan: Milaan, de Modefabriek, Object. Ze moesten immers zichtbaar zijn en uitproberen wat werkt. Het wierp zijn vruchten af. Door Milaan volgde een mooie stap naar het buitenland: naar de Kinder MODERN galerie in New York met twintigste eeuws design voor kinderen dat niet kinderachtig maar vrolijk, kleurrijk en speels is. Oprichter Lora Appleton vroeg hen en een aantal andere ontwerpers vervolgens een serie karpetten te ontwerpen die in 2019 tijdens de Milan Design Week te zien zal zijn. Ook cureerde Kinder MODERN de Wall Street Windows op het Stadhuisplein in Eindhoven tijdens de Dutch Design Week in 2017 waarin onder andere het Truecolor-krukje en de Familiar Ground-vazen een rol speelden. Met de nieuwe kast, kruk en bank in de Truecolor-serie gaat Appelton naar meer beurzen. Let’s make some fucking money is haar lijfspreuk.

Kassiewijle

Sindsdien doen Visser & Meijwaard het internationaal goed. ‘Het werkt daar beter. In Nederland is het best moeilijk om ergens binnen te komen. Frustrerend. In het buitenland hechten ze minder waarde aan grote namen’, ervaren ze. Zo was Hermès Paris tijdens de Milan Design Week in 2016 meteen enthousiast over hun caleidoscopische show Kiss My Name 2.0, waarin ze een verhalende setting, een esthetische wereld van kleur, materiaal en vorm hadden gecreëerd samen met een collectief van jonge en gevestigde creatieven. Want die samenwerking met anderen vinden ze prettig. Die zochten ze ook bij Kiss My Name in 2016 waarin ze met het collectief ‘Kassiewijle’ een theatrale expositie creëerden met gigantische bloemstillevens van Linda Nieuwstad, behang van Jan van der Ploeg, keramische kandelaars en vazen van Studio KnockOut en hun eigen kasten, krukjes, en herbruikbare doodskisten van eikenhout, kleurrijk PVC en een rits, die een nieuwe kijk op afscheid en dood boden.

Playground in Hong Kong

Als ze hier goed in zijn, kunnen ze vast de zes Hermès-etalages voor de flagshipstore in Hong Kong inrichten, moet Hermès gedacht hebben. Dat hadden ze goed gezien. Visser & Meijwaard kreeg de mooie opdracht met een serieus budget. Met het thema House of Play creëerden ze met metaal, hout en zand hun Playground. Een speelse fantasievolle wereld met speeltoestellen, zandkastelen, ontsnapte paarden, en modellen in bewegende objecten waarin ook de producten van modemerk Hermès letterlijk een rol spelen. ‘Voor de meest chique winkelstraat van Hongkong moesten we iets verzinnen dat niet elitair is, maar iedereen tot de verbeelding spreekt. Je moet in een oogopslag kunnen zien wat het voorstelde, want mensen lopen een etalage snel voorbij.’

‘Het mooiste zou nu zijn als we in de toekomst onze eigen collecties en projecten kunnen combineren met opdrachten voor labels en merken. Maar dat is eigenlijk al zo’, bedenken Steven Visser en Vera Meijwaard ter plekke.

Dit artikel is geschreven door Viveka van de Vliet en gepubliceerd in de designserie in ArchitectuurNL 6 2018