De intuïtieve ontwerper Lex Pott (1985) houdt van zijn onafhankelijkheid en vrijheid, werkt met grote lenigheid aan dertig gevarieerde projecten tegelijk en noemt dat zelf ook idioot veel. Hij vindt het een verworven luxe dat hij zowel gekke exclusieve stukken kan ontwerpen voor de galeriewereld, als massa-geproduceerd verfijnd werk voor een merk als Hay. Hij ontwierp munten en zit in de munt-adviescommissie van het ministerie van Financiën waar hij nieuwe uitgiftes beoordeelt, en evengoed is hij gastdocent op diverse academies. ‘Ik duik graag in verschillende werelden, ben nieuwsgierig naar materialen als metaal, steen en hout. Ik kom op de gekste plekken en ontmoet de leukste mensen – van de personen achter gevestigde merken als Vitra tot jonge en ambitieuze labels met wie ik langdurige relaties opbouw.’ Lex Pott brengt de natuur en de gecultiveerde natuur samen in spannende ontwerpen.
Start in crisis
Met houten en uit steen gehouwen massieve tafels studeerde Pott in 2009 cum laude af aan de Design Academy Eindhoven, tegelijk met ontwerpers als David Derksen (ArchitectuurNL #1 2016) en Niek Pulles. Een generatie die, anders dan hun illustere voorgangers als Joris Laarman en Maarten Baas die in korte tijd groot zijn geworden toen het geld niet op kon, in de crisis een studio startte. ‘Achteraf ben ik blij dat ik in een moeilijke tijd begon. Met kleine stappen, de menselijke maat.’ Zonder de ambitie heel groot te worden, heeft Pott een onafgebroken stroom werk. Met zijn experimentele statements speelt hij een spannend spel door de natuur zijn gang te laten gaan en tegelijkertijd in te grijpen. Hij combineert archetypes met ongebruikelijke vormen, mixt ruwe en ongepolijste materialen met gladgeschuurde geometrische vormen.
Geaccelereerde natuur
Na zijn examen sloeg de ontwerper radicaal een andere weg in door intensief onderzoek te doen naar de juiste recepten om het oxidatieproces van koper, brons, staal en aluminium aanzienlijk te bespoedigen. Het resulteerde in een serie vazen getiteld True Colours Vases. Met excentrieke en archetypische materiaalcombinaties bedacht hij deels geoxideerde en deels gepolijste vaasjes die zowel natuurlijk als gecultiveerd gedrag laten zien. Bij natuurlijke oxidatie wordt koper mat groen en ijzer oranjebruin, gepolijst zijn ze glanzend koper- of zilverkleurig.
Daaruit voortvloeiend ontwikkelde hij samen met David Derksen Transcience, een geometrisch gevormde spiegel die je anders laat kijken naar aftakeling en verval. Het langzame oxideren van de zilverlaag onder invloed van zuurstof en water, wordt door de toevoeging van zwavelzuur versneld. Hierdoor komen mooie kleurentonen aan de oppervlakte variërend van donkerbruin tot goud, paars en blauw. Het laat juist de schoonheid zien van de vergankelijkheid. De tijd wordt geaccelereerd en stilgezet.
Designtalent 2015
Pott liep stage bij zowel Hella Jongerius als bij Scholten & Baijings. Bij de laatste ontwerpers kwam hij tot zijn recht wat betreft het denken vanuit je handen en het materiaal, visualiseren en dat tastbaar maken. Toen hij voor de keuze kwam te staan om volledig voor hen te werken of volledig zijn eigen droom na te jagen, koos hij voor het laatste. Pott werkte zich uit de naad en werd opgemerkt op blogs. ‘Een kosteloos middel om je werk te verspreiden.’ Op de Salone in Milaan kwam hij David Alhadeff tegen, eigenaar van The Future Perfect in New York, die zijn robuuste stenen tafels in de collectie opnam. Zo ging een sneeuwballetje rollen en werd de ontwerper bekend in Amerika en Azië, en pas later in eigen land, waar hij in de Volkskrant werd uitgeroepen tot hét designtalent van 2015.
Naar Rotterdam
Na zeven jaar is zijn studio op het NDSM-terrein in Amsterdam noord nog altijd overzichtelijk: materialen, prototypes en producten zijn voorin de studio te vinden, achterin is een bescheiden kantoor en werkplaats. Het wordt er te klein voor hem, een vaste medewerker en twee stagiairs. Hij wil binnenkort naar Rotterdam. ‘De ruimte dicteert hoe je werkt; ik wil daarom ook weer niet een te ruime werkplek, want dan is de verleiding te groot om alles zelf te gaan doen.’
Samenwerking met producenten
Hij initieert wel zelf zijn projecten en zoekt dan een producent. ‘Ik vind zelf produceren te beperkend. Samenwerken met producenten is leuker: ik bedenk de vorm, zij gieten het in mallen, ik probeer de mogelijkheden en grenzen op te rekken en zij verwezenlijken wat ons allebei alleen niet was gelukt.’ Bedrijven komen ook wel eens bij hem met een specifieke wens. Toen Ahrend hem recentelijk vroeg een bureau-accessoire te maken, bedacht Pott een fijn en gedetailleerd metalen kastje dat geheel gevouwen is, dus vervaardigd zonder één las. Maar lang niet altijd houdt hij zich aan briefings. ‘Ik ben een intuïtief ontwerper. Als een opdrachtgever vraagt of ik een glas wil ontwerpen, kan de uitkomst net zo goed een kast zijn’, zegt hij.
Reconfiguration of a tree
Voor de researchopdracht van studio Thomas Vailly: ‘Reconfiguration of a tree’ maakten drie ontwerpers David Derksen, Gardar Eyjolfsson en Lex Pott uit één gevelde spar elk een product. Pott werkt de klompen nu verder uit, waarbij hij zich terecht afvraagt waarom zo’n bepalend icoon nooit geëvolueerd is. Pott brengt het toeristische cliché-exportproduct terug naar het cultureel erfgoed. Met een van de weinig overgebleven klompenmakers vervaardigt de ontwerper een hedendaagse variant van iepenhout en boort daarmee een nieuw publiek aan.
Dit artikel is gepubliceerd in de serie Designtalent in ArchitectuurNL 04 2016
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
Gerelateerd
Tags:
Bespoke Mirror,
david derksen,
dutch design,
Lex Pott,
Reconfiguration of a tree,
Transience,
True Colours Vases,
Weave