Ze draaien al een tijd mee in de creatieve wereld, de veelbelovende dertigers. Ze zijn gedreven, talentvol en ambitieus. Ze kiezen een eigen weg, experimenteren en zoeken nieuwe samenwerking. Deel 18 van een serie: architect en ontwerper Rolf Bruggink die gefascineerd is door transformaties. Zijn ontwerpen vormen een perfecte symbiose tussen bestaande en nieuwe elementen.
In april toonde hij een aantal ontwerpen bij Ventura Lambrate in Milaan. Ondanks dat hij zijn baan als architect in 2012 had verruild voor een leven als productontwerper, moest de lelijke ruimte met een groene muur, een branddeur, en een onhandige inham worden getransformeerd tot een mooie plek waar hij samen met Isaac Monté en Bora Hong onder de noemer Money, Meat & Plastic Surgery kon exposeren tijdens de Salone del Mobile 2016. In handen van Bruggink lukt dat perfect. Ze transformeerden de ruimte in een sfeervolle winkel met gestapelde kartonnen dozen die zowel wandbekleding als sokkels vormden voor hun producten. Ze trokken veel aandacht.
Transformatie
Transformatie is een actueel het thema in de hedendaagse architectuur. Het is ook een grote fascinatie van Rolf Bruggink die met zijn creativiteit de renovatiearchitectuur van inspiratie voorzag: hij experimenteerde met materialen en ruimte en keek met een nieuwe blik naar vaak saaie gebouwen die hij transformeerde tot schitterende parels. Maar in 2012 verlegde Bruggink zijn blik richting het ontwerpen van meubels en designproducten. Omdat, zegt de ontwerper, hij meer vrijheid zocht. En omdat hij erachter kwam dat alleen goed ontwerpen niet genoeg is. Je hebt meer eigenschappen nodig om te werken met de vele randvoorwaarden, regelgeving, welstand, het budget. ‘Om tot de conclusie te komen dat ik er niet geschikt voor ben, was lastig, zeker voor iemand die vanaf zijn vijfde wist dat hij architect wilde worden, meer dan tien jaar een goedlopend bureau had en als ultiem doel had: een museum ontwerpen’, zegt hij. ‘Het was een moeilijke keuze, maar ik ben blij dat ik ’m heb gemaakt.’ Bruggink is zelfs trots op zijn voormalige bureau Zecc architecten dat het ondanks de crisis nog altijd goed doet. Toen zij recent verhuisden naar een nieuw pand, ontwierp Bruggink een tafel uit restafval uit het oude kantoor zoals boeken, tijdschriften.
Inversie en doorsneden
In die meubels zit ruimtelijkheid en daarom is zijn werk voor veel architecten aansprekend. ‘Ik speel met actuele thema’s uit de architectuur als inversie en het blootleggen van doorsneden’, legt hij uit. Zo kocht hij op een veiling uit de inboedel van Juliana in paleis Soestdijk een antiek bureau, stoelen, tafels en een grote linnenkast, zaagde deze doormidden en componeerde deze tot nieuwe, esthetische en functionele meubels in koninklijk oranje. In de Cut Cabinets vormen de twee levens een perfecte symbiose van bestaande en nieuwe elkaar versterkende elementen.
Expositie BAL! in Soestdijk
Het toeval wil dat Bruggink meedoet aan de zomer-expositie BAL! in Paleis Soestdijk. Zo komen Juliana’s meubels in hernieuwde vorm weer terug in het gebouw. En wel in Anna Paulowna’s kamer. Hier bouwt de ontwerper samen met Isaac Monté de architectonische Anna’s White Cube, opgetuigd uit witgeverfde boeken met doorkijkjes vanuit het nu naar het verleden. Ook in ander werk snijdt Bruggink actuele thema’s aan. Voor de Dubai Design Week, de plek waar geld een belangrijke rol speelt, stelt hij kritische vragen over de binnen de wereldeconomie van west naar oost verschuivende machten. Hij bedenkt niet alleen mooie oplossingen om materialen te recyclen maar stelt tevens de vraag: hoe lang blijft de dollar nog een wereldhandelsmunt? Als de dollar de macht verliest, wat gebeurt er met het enorme overschot aan afgedankte dollarbiljetten? Die thema’s versmelten in zijn One Dollar Bench gemaakt van 4240 opgerolde één dollarbiljetten en een halve liter kunsthars. Met deze creatieve en volgens Bruggink dramatisch bewerkelijke oplossing, geeft hij waardepapieren nieuwe waarde in zijn esthetische en poëtische banken. Hetzelfde lot treft de muntstukken van één, twee en vijf eurocent die Bruggink alvast van de vergetelheid redt, mochten ze in onbruik raken. Zeker 35.000 één, twee, en vijf eurocenten gaan in de tachtig kilo zware Coin Bench uit zijn Recycled Currency Series.
Privémuseum
Rolf Bruggink studeerde bouwkunde in Delft. In 2003 begon hij met Marnix van der Meer architectenbureau Zecc in Utrecht, dat naam maakte met verbouwingen van kerken en watertorens tot woonhuizen. Hij ontwikkelde voor zichzelf een 19de-eeuws woon-winkelpand en een pakhuis in Utrecht, vervolgens een klushuis in Rotterdam-Zuid: De Zwarte Parel, en vorig jaar zijn nieuwe parel House of Rolf in Utrecht. (dit voormalig koetshuis uit 1890 werd in ArchitectuurNL#7 2015 besproken). Bruggink dacht dat na zijn switch tot ontwerper een opdracht voor een museumgebouw nooit meer binnen zijn bereik zou komen. Echter een Belgische verzamelaarster van moderne kunst en design wil een privémuseum voor haar collectie van duizenden werken, waaronder 300 stukken die gebaseerd zijn op het thema geld. Ze kocht daarvoor niet alleen enkele van Brugginks bankjes, maar hij gaat daar ook de verbouwing voor doen.
Tekst: Viveka van de Vliet i.s.m. Stichting Zetel
Dit artikel werd gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 3 van 2016
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
Gerelateerd
Tags:
architect,
design,
meubels,
Rolf Bruggink,
Salone del Mobile,
Soestdijk,
transformatie,
Zecc