Muziekpaleis Vredenburg Utrecht bijna dicht

Het nieuwe Muziekpaleis aan het Vredenburg in Utrecht is nog in december wind- en waterdicht, voorspelde Frans Rombouts van Heijmans Bouw vorige week tijdens een rondleiding op locatie. De twee gevels met composietpanelen zijn in september en oktober geplaatst en de glasplaten aan de busbaan zijn eind oktober ook grotendeels geplaatst. Rest nog de zuidgevel, die grenst aan het oude Muziekcentrum, dat in de nieuwbouw wordt geïntegreerd. Het nieuwe Muziekpaleis nadert zo het eindbeeld, de oplevering van het totale complex zal nog wel een dik jaar duren.

Composietpanelen

Vooral vanaf de Catharijnesingel, lijkt het gebouw al bijna af. Hier is de gevel bekleed met opvallende composietpanelen met een rasterpatroon van grote cirkels. De montage ging heel vlot, want bij het gieten van de panelen zijn al contrahaken geïntegreerd, waarmee ze aan de constructie worden bevestigd. De naden tussen de panelen zijn slechts 20mm, zodat ze bijna onzichtbaar zijn van een kleine afstand. ‘Ook de sponningen van de vensters zijn al meegegoten, zodat het glas er zo in kan, zonder kozijn’ aldus Reinoud van der Kroon van Holland Composites Industrials, die de panelen produceerde. ‘De sandwichpanelen zijn 2000 kg, meten 14,6 x 3,5m, zijn 300mm diep in de rechthoek en 170mm diep in de cirkels. In die cirkels zit ook een aardigheid: Er zit een verloop in de hoek van de cirkels, aan de bovenzijde is de hoek 90⁰ en aan de onderzijde 45⁰. Dit hebben we niet alleen zo gemaakt om regenwater iets breder er vanaf te laten stromen, maar ook voorkomt het dat duiven erop gaan zitten.’ Vanaf de straat gezien valt het verloop niet op, je ziet het alleen als je het weet. De composietpanelen op de oost- en westgevel zijn grotendeels dicht, maar op enkele plekken, waar binnen foyers komen, zijn de grote cirkels open gelaten.

Van der Kroon: ‘HCI maakt ook de Raficlad beplating voor de bekleding van de ronde achterwanden van de popzaal en de kamermuziekzaal, die allebei door de glazen gevels op het noorden respectievelijk zuiden steken. Deze gevelbekleding loopt van buiten naar binnen door, in de foyers en grand café.’

Nieuw steegje

Aan de oostkant grenst het muziekpaleis nu aan een nieuwe steeg: De bouw van een nieuw blok met ondergrondse fietsenstalling (800 plaatsen), winkels en appartementen, zorgt voor een stedelijke verdichting, en een meer omsloten Vredenburgplein. De bouw van dit blok, de Vredenburg, heeft gelijktijdig met die van het Muziekpaleis plaatsgevonden. Het is logistiek een kunststukje om alle materialen aangevoerd te krijgen op een bouwplaats ter grootte van een vrachtwagen. De bouwplaats ter grootte van een vrachtwagen werd gedeeld door Heijmans en BAM, de bouwer van de Vredenburg. De aanvoer van alle bouwmaterialen moet dus zeer nauwkeurig gepland worden, mede doordat het aan een enorm drukke busbaan en fietsersroute ligt.

Vijf zalen, vier architecten

In totaal komen er vijf concertzalen in het nieuwe Muziekpaleis. De grote zaal voor 1700 bezoekers van het oude Muziekcentrum Vredenburg, in 1976 gebouwd naar ontwerp van Herman Hertzberger, blijft behouden en wordt grondig gerenoveerd. Kenmerkend voor de nieuwbouw is dat de vier nieuwe zalen als aparte biotopen aan de twee 45 m hoge betonnen kernen hangen. Dat vergt vanzelfsprekend zware en complexe staalconstructies. Jo Coenen tekende voor de grootste zaal, de popzaal voor 2000 bezoekers, die logisch een plek kreeg op begane grond, met recht daarboven de cross-overzaal (500), ontworpen door NL Architects, die voor verschillende soorten optredens gebruikt zal worden. De ronde kamermuziekzaal (500), ontwerp Herman Hertzberger, kraagt uit boven de oude zaal. Deze zaal hangt aan een van de kernen, met als contragewicht de Jazzzaal (250), ontworpen door Thijs Asselbergs. ‘De Jazzzaal werd het eerst aan de kern opgehangen, met voorspanankers dwars door de hele kern. Hierdoor week de kern 17 cm richting Jazzzaal. Daarna werd de kamermuziekzaal aan de andere kant van de kern gehangen, waardoor deze weer 41 cm die kant op ging. Uiteindelijk is er sprake van een vervorming van 24cm in de top van de kern, dat lijkt veel, maar is vergelijkbaar met de vervorming bij stevige wind.’ verzekert Jan van der Windt van Zonneveld ingenieurs, die de ingewikkelde constructie berekenden. De zalen worden uitgevoerd in staal, vanwege de grote overspanningen en worden gesteund door twee gekoppelde betonnen kernen. De zalen zijn zogenaamde doos-in-doos constructies, vanwege de hoge geluidseisen. Tussen de zalen bevinden zich openbare ruimtes als een grand-café en restaurant; de foyers én het centrale foyerplein op 18 meter boven straatniveau. De supervisie is in handen van Herman Hertzberger.

Tekst: Jacqueline Knudsen
Foto’s: Jacqueline Knudsen, gemaakt tijdens een excursie van Booosting op 30 oktober 2012.

Animatie bouw Muziekpaleis