Opening Maurice Nio's Centro Pecci

Op 16 oktober heropent het Centro per l’arte contemporanea Luigi Pecci in Prato, na een forse en contrasterende uitbreiding naar ontwerp van de Rotterdamse architect Maurice Nio (NIO architecten). Zijn goudkleurige gebogen vleugel met wuivende toren omarmt het bestaande orthogonale gebouw, en maakt meerdere routings mogelijk.

Het Centro Pecci is in 1988 geopend en aan de gemeente van Prato geschonken door Enrico Pecci, ter nagedachtenis aan zijn vroeg overleden zoon. Het museum ligt in de periferie van Prato, vlakbij de afslag van de A11, de weg tussen Florence en Pistoia. Vanaf de eerste verdieping is de skyline van Florence zichtbaar. Het museum staat temidden van (textiel)industrie.

Verbeterde routing en entree

Het kunstcentrum heeft een magistrale collectie moderne kunst die grotendeels is opgeslagen in diverse depots. Om meer kunstwerken te kunnen tonen is het tentoonstellingsoppervlak verdubbeld. De uitbreiding is meteen aangegrepen om de routing te verbeteren. Het bestaande museum had geen rondgang, maar een lineaire route, dus de bezoeker moet heen en terug dezelfde weg lopen. Dit probleem is opgelost door op de eerste verdieping – met alle oude expositiezalen – een circuit te creëren, zodat bezoekers verschillende routes kunnen maken.
Het andere mankement was dat niemand de ingang kon vinden, dit is opgelost door alle publieke functies op de begane grond te situeren en de hoofdentree pontificaal op de straat te oriënteren.

Elastisch en extatisch

In tegenstelling tot het nogal stugge, orthogonale karakter van het bestaande museumgebouw, ontworpen door architect Italo Gamberini en deels is geïnspireerd op de industriële textielhallen in Prato, oogt de uitbreiding van architect Maurice Nio elastisch en extatisch. Een ronde vleugel omhelst het bestaande gebouw en raakt het alleen daar aan waar het voor het circuit nodig is. Doordat het dwarsprofiel van de tentoonstellingsverdieping overal verschillend is, biedt de nieuwe uitbreiding tentoonstellingsruimtes met een diversiteit aan sferen, en dus ook met verschillende expositiemogelijkheden.

Sensing the waves

De toren is een landmark, toont het museum aan de wijde omgeving en trekt bezoekers aan. Tegelijkertijd symboliseert de toren een antenne voor de culturele stemming en nieuwe stromingen. Daarom noemt Maurice Nio zijn ontwerp Sensing the waves.

Met de uitbreiding heeft het Centro Pecci totale vloeroppervlakte van bijna 10.000 m2. Naast de tentoonstellingsruimtes is er een archief, een bibliotheek, een openluchttheater met 1000 zitplaatsen, een bioscoop/ auditorium met 140 zitplaatsen, een theater met 400 zitplaatsen, een boekhandel, een café, een restaurant en ruimten voor workshops en vergaderingen.

Museum voor hedendaagse kunst Luigi Pecci
adres: Viale della Repubblica 277, Prato, Italië
ontwerp: NIO architecten
opdrachtgever: Mevr. E. Pecci/Gemeente Prato
constructeur: Ingenieursbureau Zonneveld
ontwerpteam: Joan Almekinders, Emanuela Guerrucci, Maurice Nio, Gabriel Raul Peña, Luca Rimatori, Giuseppe Vultaggi
start ontwerp: 2006
opening: 16 oktober 2016
stichtingskosten: € 7.800.000