Eerste droomhuis van architect Martijn Oosterhuis

Het klinkt banaal, maar het huis waar architect Martijn Oosterhuis met zijn gezin woonde was gewoon te klein, tijd dus om iets nieuws te zoeken. Toen er een kans kwam een kavel te kopen op Katendrecht, een wijk in Rotterdam die inmiddels volop in de lift zat, en er een eigen huis te bouwen was de keus niet moeilijk. Inmiddels woont het gezin er vijf jaar en nog steeds naar volle tevredenheid.

In eerste instantie stonden ze op de wachtlijst, maar dat was eigenlijk wel goed zo. Voor de allereerste bewoners aan de Walhallalaan was het toch behoorlijk pionieren, en die fase konden ze dus overslaan. Martijn Oosterhuis, zijn vrouw Constance Houweling en hun drie kinderen kwamen in een straat terecht die inmiddels al gedeeltelijk bebouwd was. Daardoor kon bij het ontwerp niet alleen rekening gehouden worden met de stedenbouwkundige randvoorwaarden, ook kon het worden afgestemd op de reeds bestaande bebouwing. Vanwege het scheepvaartverleden van de locatie met voorheen havens en industrie werd gekozen voor een stalen gevel. ‘De voorgevel is het meest architectonische aan het huis,’ vertelt Oosterhuis, ‘daarachter gaat een eenvoudige, vanzelfsprekende plattegrond schuil.’ De gevel is, in tegenstelling tot veel van de buren, geheel symmetrisch met een verhoogde ingang waardoor het de uitstraling van een herenhuis heeft.

De ramen worden naar boven toe per verdieping breder en lager en maken het straatbeeld van het huis vrij gesloten. Dit in tegenstelling tot de achtergevel die, op het zuiden gelegen, juist heel erg open is (4 en 5). Achter een trap gemaakt van stelcon platen, ook een referentie aan de scheepvaarthistorie van de plek, geeft de voordeur toegang tot een ruime hal over de hele breedte van het huis. Hier kan je niet alleen je jas ophangen, hier kan je bezoek ontvangen en er is ook een plekje voor de piano. Vrijwel onopvallend is hier ook het toilet te vinden (2). De woning is zes meter breed en tien meter diep, de woonkeuken ligt 55 centimeter lager dan de hal. De hal staat in open verbinding met de iets lager gelegen woonkeuken, de centrale ruimte van het huis. In het midden staat een grote eikenhouten tafel die ‘past als een maatpak.’ Het eikenhout komt ook weer terug in de kozijnen in de overigens strak en rustig uitgevoerde ruimte. De oven is ondergebracht in de muur, een knipoog naar de open haard die vroeger in huizen een centrale plek innam (3). Op de eerste verdieping is een woonkamer, die vooral dienst doet als grote speelkamer, en een kantoor voor twee personen met uitzicht op de Rotterdamse skyline met Euromast en Erasmusbrug (1 en 6).

Vanuit de woonkeuken is de prefab kelder onder de hal bereikbaar en in de hal is de trap naar de eerste verdieping prominent aanwezig (8). Geen trap met een draai of een wenteltrap, maar een kaarsrechte. Dat kost misschien wat meer ruimte, maar dit was een esthetische keuze en door de breedte van het huis, zes meter, was het ook goed mogelijk. Doordat de trap centraal in het huis ligt, los van de zijmuren is het mogelijk een rondje te lopen op deze verdieping door beide kamers. Vanuit de woonkamer is er zo zicht op het kantoor en vice versa (1). Dat geldt overigens ook voor de tweede verdieping waar drie slaapkamers en de badkamer te vinden zijn (9). Nog een verdieping hoger is er de mogelijkheid voor een dakterras, maar door de latere toevoeging van een flinke privé tuin is die wat minder urgent geworden. Voor het gezin is het huis vooral een leuke puzzel geweest met als resultaat een droomhuis. Overigens sluit Oosterhuis niet uit dat dit het definitieve droomhuis is, misschien komt er ooit een vervolg. Maar voorlopig is het gezin helemaal tevreden met het resultaat.