Oana Rades en Harm Timmermans van Shift architecture urbanism transformeerden in eigen beheer een vooroorlogse stadswoning in hartje Rotterdam in een verticale loft. Dominant in hun huis is de reusachtige storage wall die de verdiepingen onderling verbindt. Volgens Oana Rades representeert het ontwerp hun visie op architectuur: zorgvuldig omgaan met wat aanwezig is in combinatie met conceptuele helderheid en een uitgesproken vormgeving.
Oana Rades en Harm Tillemans van Shift architecture urbanism transformeerden een zogenoemde kluswoning in het centrum van Rotterdam tot een verticale loft. De storage wall (10 x 9 m) is opgebouwd uit betonplex en vervangt de dragende middenmuur die over alle drie verdiepingen is weggebroken. Dat de kast überhaupt in het ontwerp geïntegreerd is, berust op toeval. De meterkast stond pontificaal in het halletje bij de voordeur van de bel-etage en moet daar volgens het Bouwbesluit blijven staan. Shift ziet een degelijk obstakel eerder als kans dan sta-in-de-weg. De onvermijdelijke meterkast bracht een denkproces op gang dat resulteerde in een meubel waarin naast boeken de keukenkasten, garderobe, berging en een walk-in-closet zijn ondergebracht. Dit denkproces kenmerkt het Rotterdamse architectenbureau: werken met wat je aantreft en al ontwerpend een geleidelijke verschuiving (Shift) teweegbrengen. Dat geldt ook voor de witte muur en de glas-in-lood ramen, hieraan lees je de geschiedenis van het huis.
De stalen eenboomstrap is gemaakt van een standaard profiel waar de treden aangelast zijn. Deze vorm geeft onbeperkt toegang tot de boekenvakken. De trap is gemaakt door Hiensch uit Veenendaal en is het duurste element in het huis. De lasser van dit bedrijf verdient volgens Rades alle complimenten. Rades en Tillemans hebben een grote collectie boeken en tijdschriften die naast literatuur voor 80 procent uit non-fictie bestaat. De hoogte van de vakken is ingegeven door ‘El Croquis’ een roemrucht Spaans tijdschrift over architectuur. Dit blad moest rechtop in de boekenkast kunnen staan. Het toeval wil dat de hoogte van dit tijdschrift precies overeenkomt met twee treden volgens de maatvoering zoals die in het Bouwbesluit is voorgeschreven. Voor een rustig, strak beeld liggen de bovenzijden van de traptreden op dezelfde hoogte als de boekenplanken. Een fraai detail dat de zorgvuldigheid onderstreept waarmee het meubel ontworpen is. De centrale vide creëert diagonale zichtassen tussen de verschillende vloeren. De lichte mintkleurige gietvloer sluit, net als de treden van de trap, strak aan op het ritme van de boekenkast.
Dat het architectenechtpaar de kunst- en architectuurboeken thuis wil hebben in plaats van de naslagwerken een plek op kantoor te geven, is geen toeval. Oana Rades vertelt dat ze zich altijd omringd hebben met boeken. Het zegt volgens haar veel van wie ze zijn en waarvan ze houden. De oude onafgewerkte muur met daarin gaten van verwijderde vloerbalken is wit gesausd. De muur verraadt de talloze makeovers die de woning de afgelopen 100 jaar te verwerken kreeg. De vertrekken doen ietwat Spartaans aan, spaarzaam gevuld met meubels als ze zijn. Volgens Rades is de inrichting nog lang niet voltooid. ‘We zijn nog maar net verhuisd, inrichten is voor ons een proces van jaren. Ik moet er niet aan denken het huis van souterrain tot zolder in eens te moeten vullen.’ Overigens staan er wel een paar oude meubels; ‘stukjes oma, ook dat zijn dierbare objecten die ik graag om me heen heb.’
Ondanks het donkere betonplex van het meubel, komt het huis nergens daglicht tekort, alleen de badkamer ontbeert direct daglicht. De ruimtelijkheid van het huis heeft voor bezoekers een hoog ‘wauw’-gehalte, de vide op 6 meter hoog doet zijn werk dan ook naar behoren. In de masterbedroom gaat de storage wall over in een walk-in-closet waarin in elk geval ruim voldoende plek is voor kleding en schoeisel.