Tussen Haarlemmerplein en Brouwersgracht ligt het woonzorgcentrum De Rietvinck. Het complex uit 1981 was hopeloos verouderd en zag er niet uit, ‘saai en vervelend’ was de omschrijving van de toenmalige redactie van dit blad. Architect Marc Prosman is iets subtieler: ‘plastich was het gebouw in orde, maar het materiaal was niet goed gekozen’. Na een grondige verbouwing kan het centrum nu weer jaren mee.
Het verzorgingstehuis is ontworpen door de Amsterdamse architect De Swaan geheel in de geest en volgens de normen van die tijd, no-nonsense architectuur met kamers van 30 m2. Vandaag de dag mag een woonzorgcentrum best wat uitstraling hebben en de norm is opgerekt tot 45 m2.
Het oorspronkelijke ontwerp was dusdanig dat het mogelijk bleek door samenvoeging van twee oorspronkelijke units een nieuw zorgappartement te maken met een aparte woon- en slaapkamer. Voor de pleegappartenten zijn er groepswoningen voor zeven of 8 ouderen gemaakt met een gemeenschappelijke woonkamer en keuken en 15 m2 privé woonruimte. Dat dit mogelijk was is vooral te danken aan het feit dat er geen centrale gang is met aan beide zijden units, maar dat de gang langs de binnentuin loopt.
Het complex heeft door Marc Prosman Architecten een huiselijke sfeer gekregen door een vloer met een uitstraling van hout, behand en verlichting, er is alles aan gedaan om een ziekenhuissfeer te voorkomen. Op de begane grond is een groepspraktijk gevestigd die niet alleen bedoeld is voor bewoners van De Rietvinck, maar ook voor omwonenden. Ook hier is de sfeer huiselijk.
De buitenkant van het gebouw heeft een metamorfose ondergaan, In plaats van een groot log blok heeft de architect er een rij huisjes van gemaakt.. Door de gevels te schilderen in verschillende tinten, wisseland per beuk, door er extra verdieping in de vorm van een kap op te zetten en door de kozijnen wit te schilderen isd het complex kleinschalig geworden, passend in de buurt.
De dakopbouw was noodzakelijk om het project financiëel rendabel te maken en is uitgevoerd in houtskeletbouw. Maar die dakopbouw zorgt er ook voor dat het gebouw zich eindelijk, na bijna 30 jaar, heeft gesetteld in de buurt. Het enige dat niet veranderd is is de prachtige zonnige binnentuin.
Gerelateerd
Tags:
woonzorgcentrum,
woonzorggebouw