De Haagse wijk Rustenburg is in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw gebouwd op basis van een stedenbouwkundig plan van Berlage. Centraal in de wijk, aan de Escamplaan liggen een aantal sportvelden omringd door scholen, het Escamp Carré. Een deel van de schoolgebouwen is gesloopt en vervangen door nieuwe schoolgebouwen en appartementen.
De architectuur in de wijk kenmerkt zich door horizontaliteit, grote dakoverstekken en veel baksteen. Dit komt ook terug in de nieuwbouw, waarbij met name de enorme oranje kap met overstek van de school opvalt.
Op de symmetrieas van de sportvelden is de toegang daartoe gesitueerd. Twee torentjes met sociale huurappartementen, een kindercentrum en een buurtcentrum markeren deze toegang. Ten oosten hiervan is een bestaande school gehandhaafd, aan de andere zijde zijn de twee nieuwe scholen in kloeke nieuwbouw ondergebracht.
Onder de appartementen is een parkeergarage voor de bewoners daarvan en de onderste twee verdieping van de ene toren biedt plaats aan het buurtcentrum, de begane grond van de andere aan het kindercentrum. Daarboven zijn er appartementen, zes per verdieping, alleen de bovensten hebben er vier, waarvan de helft met flinke dakterrassen. De borstweringen van de balkons zijn deels uitgevoerd in baksteen, waardoor het hele complex een stoer uiterlijk krijgt, passend tussen de bestaande bebouwing.
De nieuwe scholen zijn compacter dan de oorspronkelijke gebouwen, vandaar dat er ook ruimte overbleef voor de twee torentjes. Ondanks de diverse functie in het complex is het geen brede school, het zijn allemaal zelfstandige instellingen. Dat maakte het voor de architect er niet makkelijker op, hij had te maken met liefst vijf opdrachtgevers en twee aannemers. Toch is het gelukt er een mooi geheel van te maken.
De twee scholen beslaan elk de helft van het gebouw, waarbij de lokalen op de eerste drie lagen zitten. De bovenste verdieping, de enorme kap van het gebouw, biedt plaats aan de gemeenschappelijke gymzaal en een groot speellokaal. De drie lesverdiepingen zijn met elkaar verbonden door een zogenaamde watervaltrap, de gangen zijn breed opgezet en kan multifunctioneel gebruikt worden naast de lokalen.
Veel aandacht is er ook besteed aan de materialisatie en de afwerking van het interieur. Mooie en functionele lambriseringen, veel lichte tinten en accenten in donkerder hout geven het gebouw een prettig dertiger jaren gevoel, terwijl het er absoluut geen kopie van is. Met name de verkeersruimtes zijn helemaal van vandaag.
Bij het ontwerp is zoveel mogelijk rekening gehouden met mogelijk nieuwe onderwijsvisies door gebruik te maken van flexibele tussenwanden. Klaslokalen kunnen eventueel worden samengevoegd of worden gesplitst, algelang de vraag naar meer collectieve of individuele leerzones. Het gebouw is stevig en opgebouwd uit duurzame materialen die tegen een stootje kunnen. In alles op de toekomst voorbereid.
Gerelateerd
Tags:
premium